Şikayetperver Koşucu: Bu Kaçıncı Avrasya Koşusu?

Kabataş’ta birden önümüzde bir teyzenin koşmakta olduğunu farkettik. Teyze dediysem basbayağı teyze idi kendisi. Üstünde kahverengi başortüsü, deri bir ceket, elbise, elbisenin altında bir eşofman, kösele tabanlı ayakkabılar ve omzuna asılmış devasa bir siyah çanta vardı. Bayağı da hızlı gittiği için bir süre önümüzde kaldı. Sinan’a keşke makinamız olsaydı da çekseydik derken… Evet, elinde makinasıyla bir genç belirdi ve “hemen çekeyim” deyip bizim resimlerimizi çekti. “Yok bizi değil, şu teyzeyi çeker misiniz, hatıra olsun” dedim. Continue reading Şikayetperver Koşucu: Bu Kaçıncı Avrasya Koşusu?

Şikayetperver Koşucu: Emirgan’da Deniz

Hadi ulan diye O2’yi doldurdum ve o salak kural yüzünden birazdan sarı kartı yiyecek olan gol atmış futbolcuların hızıyla üstümüzü çıkarmaya başladık. Şortlarımızla kaldığımızda terli halimizle akşam esintisi hafif ürpertse de fazla düşünürsek vazgeçeceğimizi bildiğimizden hemen iki üç basamak aşağı indik. Dalgaların vurduğu son basamak buz gibi ve hafif yosunluydu. Rakıcı abilerin en aktif olanı ayağımızı ve kafamızı kırmadan nasıl atlayacağımızı bizzat atlayarak gösterdi (bombalama denilen stilde). Aklıma rahmetli İsmet İnönü her denize girdiğinde yapılan anlam ve önemini ve neden komik olduğunu bir türlü anlayamadığım İsmet Paşa gibi çivileme atlama esprisi geldi. Continue reading Şikayetperver Koşucu: Emirgan’da Deniz

Şikayetperver Koşucu: 30. Avrasya Koşusunda Sıçan Gibi Islanmak

Yarışın sonu Gülhane Parkı’nın içinden geçtikten sonra Bab-ı Ali’nin yanındaki yokuştan devam etti. Orada sabah dükkanlarını açmış hediyelik eşyacılar da bayağı eğlenmektelerdi. Tam oralarda önümde 1.85 boylarında, sarı saçları özenle örülmüş bir abla vardı. Şortu da biraz Türk standartlarına göre kısa olduğundan esnafta adeta maçlarda gördüğümüz meksika dalgası gibi hareketlenmeler oluyordu. Erketeye yatmış arkadaşlarından “Bak lan bak, şuna bak!” uyarısını alan çömelmiş adamlar heyecanla ayağa kalkıp dikkatle izliyorlardı. Neyse ki ablanın yanındaki abi Türkçe bilmiyordu da sabah sabah hırgür çıkmadı. Continue reading Şikayetperver Koşucu: 30. Avrasya Koşusunda Sıçan Gibi Islanmak

250 Kelimelik Yalakalık: Uzun Mesafe Koşu

İlk seferinde tek hedefim bitirmekti. Son kilometrede nefes borum ağzımdan çıkacak gibi oldu ama bitirdim. İlk yarışım olduğu için anneannem yaşındaki bir ingiliz teyzenin beni geçmesi bile moralimi bozmadı. Continue reading 250 Kelimelik Yalakalık: Uzun Mesafe Koşu

Günlüğe Düşen Kelimeler – Futbol (Batuhan)

“Ulan” diyorum, “Batuhan, ne isin var burada?” Geri donmek istesem, tek basina yuruyecegim, hayatta olmaz. Hayirlisi diyorum. Tam o sirada bir gurultu kopuyor arkamda. Tekerlekli sandalyede oturan bir cocuk bir anda ayaga kalkiyor ve BM askerleriyle dalga geciyor. Sonra biri kovaliyor o kaciyor ama o kadar hizli ki. Gencler cok egleniyor. Continue reading Günlüğe Düşen Kelimeler – Futbol (Batuhan)

Taraftar Olarak Ötesi (Emre)

Eskiden saatlerce beklerdik maca gidip. Ama o ortam bir sosyallesme yeriydi arkadaslarimizla. Kac tane cok sevdigim insani mac vesilesiyle tanidim. Her katmandan insanla iletisim kurabildigimiz, hayati tanidigimiz bir yerdi. Fanatiktim, fanatiktik, ve bu gurur vesilesiydi. Bugun olay biraz daha farkli.
Continue reading Taraftar Olarak Ötesi (Emre)

PSG – Galatasaray

Herhalde manyak olan bazi adamlar hic korkmadan rakip dolu tribune bir bir girmeye basladilar. Boylece GS tribununde 20 kisilik bir minik ordu olustu. Ardindan sicak temas basladi. Aralarda kirmizi kiyafetli gorevliler bariyer yaratmaya calisiyor ama basaramiyorlardi. Bir nevi meydan muharebesi seklinde PSG taraftarlari butun tribunu ufak ufak ele gecirdiler. Ordaki bizimkilerin buyuk kismi citlerin ustunden bizim yanimizdaki bolume gectiler, kalanlarin bir kismi da dovusmeye devam ediyorlardi. Bir ara adamin birinin top gibi 20 sira falan yuvarlandigini gordum – kafa, comlek biyerlerini kirmadiysa sasarim. Continue reading PSG – Galatasaray

Kopenhag, 17 Mayıs 2000

Yeni aldığımız formalarımızı giydik, Amerika’da kalanlara götürmek üzere tişört alacaktık ki ayağımızın yanında patlayan bir bira şişesini mütaakiben sol taraftan gelen bir uğultu bizi şaşırttı. Sola bakınca azgın bir şekilde üzümüze gelen ingiliz grubuyla göz göze geldik. Sağdan ise onları farketmiş olan turk grubu taaruza geçmişti. Biz paramızın üstünü kendinden geçmis sarhoş satıcının elinden çekerek almayı ihmal etmeyerek meydan muharebesinin dışına doğru koşuşturduk. Muharebeye müdahil olmak amacıyla meydana doğru koşan bazı delikanlilar ise, “Hadi lan ingilizlere gününü gösterek, hadi lan gelin, allah allah” diye birbirlerini dolduruşa getiriyorlardı. Geri bakınca uçuşan sandalyeleri, mızrak gibi fırlatılan bayrak direklerini ve el bombası gibi atılan bira şişelerini görduk. İki grubun çarpışması esnasında yere düşenler acımasızca kafa göz dinlemeden tekmeleniyor, ardından üstlerine basılıyordu. Continue reading Kopenhag, 17 Mayıs 2000

Dizler ve Omuzlar

Muayene yatagina sirt ustu yattim. Sag dizimi disari sarkitmam istendi. Sarkittim. Doktor kirmizi bir kovayi dizimin altina yerlestirdi. Ohaaa diye dusunup, kibarca “Oraya kanim mi akicak?” dedim. Doktor, “Kanin degil canin akacak!” diye cevabi yapistirdi. Bunun uzerine bana susmak dustu zaten. Continue reading Dizler ve Omuzlar